Φυσική δραστηριότητα και άσκηση σε ασθενείς με συγγενή καρδιακή νόσο.

Φυσική δραστηριότητα και άσκηση σε ασθενείς με συγγενή καρδιακή νόσο

Στο παρελθόν η κυρίαρχη τάση στην αντιμετώπιση της συγγενούς καρδιοπάθειας ήταν ο περιορισμός της φυσικής δραστηριότητας σε ασθενείς που έπασχαν από τη νόσο αυτή. Σήμερα η αντίληψη που επικρατεί στην ιατρική επιστήμη είναι διαφορετική: η φυσική δραστηριότητα δεν βλάπτει, αλλά, αντίθετα,υπό ορισμένες προϋποθέσεις ωφελεί, όταν, για παράδειγμα, περιλαμβάνει χαλαρή ποδηλασία, χαλαρό κολύμπι, χαλαρό περπάτημα κ.λπ. Το ίδιο ισχύει και για την άσκηση που είναι προγραμματισμένη φυσική δραστηριότητα και επαναλαμβανόμενη.

Η ανάγκη  τακτικής σωματικής δραστηριότητας, για ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο ,  προκύπτει από  τις ακόλουθες διαπιστώσεις:

• Η τακτική σωματική δραστηριότητα σε υγιή άτομα βελτιώνει την καρδιαγγειακή και ψυχική υγεία και μειώνει τον κίνδυνο αρκετών χρόνιων παθήσεων, όπως η παχυσαρκία, ο καρκίνος, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και ο σακχαρώδης διαβήτης.
• Οι νεότερες εξελίξεις στη διαχείριση ασθενών με συγγενή καρδιοπάθεια έχει αυξήσει το όριο ζωής τους σε ένα μεγάλο ποσοστό. Κατά συνέπεια, τα άτομα με συγγενή καρδιοπάθεια μπορούν να αποκομίσουν τα οφέλη της τακτικής σωματικής δραστηριότητας που παρατηρείται στον γενικότερο υγιή πληθυσμό. Συγκεκριμένα, οι ασθενείς αποκτούν καλύτερη καρδιοαναπνευστική και μυοσκελετική ικανότητα, καλύτερη ποιότητα ζωής, κινητικές δεξιότητες και αυτοεκτίμηση. Η σωματική εξάλλου δραστηριότητα προσφέρει στους ασθενείς και μακροπρόθεσμα οφέλη, όπως είναι  η μείωση της παχυσαρκίας και των καρδιαγγειακών παθήσεων, τα οποία είναι  πιο διαδεδομένα σε παιδιά και ενήλικες, που πάσχουν από τη νόσο,  σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό.

Το ζητούμενο σε ό,τι  αφορά την αντιμετώπιση των ασθενών με συγγενή καρδιοπάθεια είναι η εξισορρόπηση ανάμεσα στην σωματική αδράνεια και την έντονη  καθημερινή δραστηριότητα έτσι ώστε, από τη μια μεριά, να ελαχιστοποιούνται  οι πιθανοί κίνδυνοι από τη σωματική άσκηση και, από την άλλη, να αποκτώνται όλα τα οφέλη που, ως γνωστόν, αυτή προσφέρει, και  μάλιστα όταν προσαρμόζεται στην καρδιοαναπνευστικήτου ασθενούς κατά την εκτίμηση βεβαίως πάντοτε του θεράποντος ιατρού.Συνεπώς δεν πρέπει να αποθαρρύνονται οι ασθενείς με συγγενή καρδιοπάθεια και , ιδιαίτερα , παιδιά ,αλλά να ενθαρρύνονται να συμμετέχουν  σε σωματικές δραστηριότητες ακόμη και σε αθλήματα μη ανταγωνιστικά.